domyślny

domyślny: domyślny {{/stl_13}}{{stl_8}}przym. Ia, domyślnyni, domyślnyniejszy {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'obdarzony umiejętnością przewidywania, intuicją': {{/stl_7}}{{stl_10}}Domyślny pies. Domyślni goście, rodzice. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'niewyrażony wprost; taki, którego trzeba się domyślić na podstawie czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Domyślne sądy, opinie. W tej sprawie nie wystarczą domyślne uwagi. {{/stl_10}}

Игры ⚽ Нужно решить контрольную?

domyślny — domyślnyni, domyślnyniejszy 1. «łatwo domyślający się; przenikliwy, bystry, przewidujący» Domyślny nauczyciel, opiekun. Domyślni uczniowie. Matka jest domyślniejsza (bardziej domyślna) niż ojciec. 2. «taki, którego trzeba się domyślić; domniemany … Słownik języka polskiego
Мицнер, Пётр — Пётр Мицнер Piotr Mitzner … Википедия
międzywierszowy — «znajdujący się między wierszami, wpisany między wiersze tekstu; interlinearny» Dopiski międzywierszowe. przen. «dający się odczytać między wierszami tekstu; wyrażony domyślnie; domyślny» Międzywierszowe aluzje … Słownik języka polskiego
niech — «partykuła będąca częścią składową form opisowych trybu rozkazującego w 3. osobie lp i lm, rzadziej w 1. osobie lp» Niech państwo wejdą. Niech pan pozwoli. Niech dzieci będą grzeczne. Niech już będzie zgoda. Niech on natychmiast wyjdzie. ∆ Niech… … Słownik języka polskiego
podmiot — m IV, D. u, Ms. podmiotocie; lm M. y 1. jęz. «imienna część zdania, imienna grupa wyrazowa nazywająca przedmiot (pojęcie), o którym się w zdaniu orzeka, połączona związkiem zgody z orzeczeniem» ∆ Podmiot bierny «podmiot łączący się z orzeczeniem… … Słownik języka polskiego

Academic Dictionaries and Encyclopedias